જિલ્લાના બધા તાલુકામાં એક અજબ જ માહોલ હતો. દિવાળીનો તહેવાર આવી રહ્યો એટલે સામાન્ય લોકો ખરીદી, સફાઈ અને ફટાકડા માં વ્યસ્ત હતા. પરંતુ સરકારી ઓફિસો અને તાલુકા કચેરીઓમાં જુદો જ ઉત્સાહ હતો – કવરનું રાજકારણ.
નેશનલ પત્રકારની ટીમે નક્કી કર્યું કે આ વખતે “ભ્રષ્ટાચારના પાટનગર”માં શું ચાલે છે તે ઝીરો લેવલે જઈને તપાસશે. ટીમના કમાન્ડરમાં હતા શિંધી સાહેબ, જેમને પોતે ‘સત્યના સિપાહી’ કહેતા. સાથે હતા મદદનીશ પત્રકાર બાલુ કાકા, જેમની નાક તો ચશ્માની નીચે ખસેડેલી રહેતી પરંતુ સુંઘવાની શક્તિ એટલી કે કયાંથી કેટલું કવર આવી રહ્યું છે એની ખબર મિનિટોમાં મેળવી લેતા. કેમેરામેન અરબાઝ ટોપીવાલા તો માત્ર કવર ખૂલતા હોય એની તસવીરો લેવા માં એક્સપર્ટ. અને સુમનલાલ – સ્ટોરી ટાઈટર. એણે એકવાર કહ્યું, “હું ટાઈટલ એવો આપું કે કવર તો ખોલનાર પણ કંપાઈ જાય.”
તાલુકા ઓફિસનું દ્રશ્ય
સવારથી જ તાલુકા કચેરીમાં મીઠાઈની સુગંધ સાથે અજાણી ચહલપહલ હતી. કચેરીના એક બાજુએ સરકારી અધિકારી પોતાના માટે કવર મેળવનાં પ્લાન બનાવી રહ્યા હતા, અને બીજી બાજુએ કથિત પત્રકારો લાઈન લગાવી રહ્યા હતા.
“અરે ભાઈ, અહીં 5 પત્રકાર હોવા જોઈએ, તો 150 કેમ આવી ગયા?” શિંધી સાહેબે ચશ્મા ચડાવતાં પૂછ્યું.
બાલુ કાકાએ ગુપ્ત રીતે કાનમાં કહ્યું – “સાહેબ, આ બધાં દિવાળી કવર લેવા આવ્યાં છે. અખબાર ભલે ન છપાવે, પણ કવર વગર તહેવાર અધૂરો.”
એ સાંભળીને સુમનલાલે નોટબુકમાં લખ્યું – “કથિત પત્રકારોની દિવાળી – કવર વગર અધૂરી કવરેજ.”
કવરનો ખેલ
એક ખૂણે કોન્ટ્રાક્ટરો ઊભા હતા, હાથમાં લિફાફા લઈને.
“આ કવર સાહેબ માટે… આ પત્રકાર માટે… આ તો રિઝર્વ રાખવું પડશે, કેમ કે કાલે ન્યૂઝમાં ફસાઈ જશું.”
અરબાઝે કેમેરા ચાલુ કર્યો.
“ભાઈ, વિડિયો ન લેતા, નહીં તો કવર જાપ્ટી જશે,” કોન્ટ્રાક્ટરે ધમકી આપી.
પરંતુ અરબાઝે સ્માર્ટલી જવાબ આપ્યો – “અરે ભાઈ, હું વિડિયો નહિ, ‘દિવાળી સ્પેશિયલ રીલ’ બનાવી રહ્યો છું.”
પત્રકારોની લાઈન
બહારથી ગામડાંના લોકો આવ્યા હતા. કોઈએ માથે અખબાર બાંધી દીધો હતો, કોઈએ માઇક લઈને “લાઈવ કવરેજ” કરવાનો ઢોંગ કર્યો હતો.
એક તો એવાં આવ્યા કે જેઓએ કદી પેન પણ પકડી ન હતી. એણે કહ્યું – “હું પત્રકાર છું, મારું નામ ‘ડિજિટલ ન્યૂઝ 24×7 વોટ્સએપ ગ્રુપ’ છે.”
બીજાએ કહ્યું – “હું તો માત્ર દિવાળીએ પત્રકાર બનેલો છું, બાકી સાલભર ડુંગળી-બટેટાની દુકાન ચલાવું છું.”
વહીવટી તંત્રનો જુગાડ
તાલુકા મમલતદાર સાહેબ ખુરશી પર બેઠા હતા. સામે 150 કથિત પત્રકારો જોઈને બોલ્યા –
“ભાઈ, અહીં તો કવર પૂરાં નહીં પડે. અમારે તો કંપની, કોન્ટ્રાક્ટર, વાહન ચાલકો પાસેથી પણ કવર મેળવવું પડશે.”
એક કલાર્કે મજાકમાં કહ્યું –
“સાહેબ, આ વર્ષે તો કવર છાપવા માટે અલગ પ્રેસ ખોલવી પડશે.”
નેશનલ પત્રકારની ટીમનો રિપોર્ટ
શિંધી સાહેબે ટીમ સાથે બેઠક બોલાવી.
બાલુ કાકાએ કહ્યું – “સાહેબ, અહીં સાચા પત્રકાર 5 છે, પણ નકલી 145 છે.”
અરબાઝે કહ્યું – “ફોટા એવાં છે કે Instagram પર મૂકી દઈએ તો Reel વાયરલ થઈ જાય.”
સુમનલાલે સ્ટોરી ટાઈટલ આપ્યું – “કવર કાંડ : પત્રકારિતાની દિવાળી”.
કોમિક ક્લાઈમેક્સ
નેશનલ પત્રકારની ટીમે આખો રિપોર્ટ તૈયાર કરીને પ્રકાશિત કર્યો.
અગલા દિવસે તમામ તાલુકા કચેરીઓમાં તોફાન મચી ગયું. સાચા પત્રકાર તો ખુશ – “હવે આપણું સન્માન બચશે.”
પણ કથિત પત્રકારોએ મિટિંગ બોલાવી.
એક બોલ્યો – “આ નેશનલ પત્રકારના શિંધી સાહેબને તો કવર આપ્યું જ નથી, એટલા માટે રિપોર્ટ છાપ્યો.”
બીજો બોલ્યો – “આગામી દિવાળીએ શિંધી સાહેબને પણ કવર આપવું પડશે, નહિતર ફરી કાંડ બહાર આવશે.”
અંતે હાસ્યરસ
જિલ્લાના લોકો કહેવા લાગ્યા –
“અરે, સત્ય પત્રકારિતા તો બહુ કઠીન છે, પણ કવર પત્રકારિતા તો સહેલી છે.”
અને બાલુ કાકાએ પોતાનો સદાબહાર જોક કર્યો –
“હું તો વિચારી રહ્યો છું કે આવતી દિવાળીએ ‘કવર પર કવરેજ’ નામનો અખબાર શરૂ કરું. એમાં માત્ર કવર જ છપાશે!”
બધાં હસવામાં ડૂબી ગયા.
પણ સાચો સવાલ એ રહ્યો કે – ભ્રષ્ટાચાર અટક્યો કે કવરનો માપદંડ જ વધ્યો?
👉 આ રીતે નેશનલ પત્રકારની ટીમે હાસ્યરસમાં ભ્રષ્ટાચારની પોલ ખોલી, અને જિલ્લામાં લોકો દિવાળી પર મીઠાઈ કરતાં વધારે કવર વિશે ચર્ચા કરતા જોવા મળ્યા.